Tara, Srbija

Planina Tara zauzima zapadni deo Srbije, svojim obroncima sa jedne strane dodiruje Zlatibor a sa druge dolinu reke Drine i samu prirodnu granicu sa Bosnom i Hercegovinom. Lepotica među srpskim planinama, Tara je zahvaljujući velikom broju sunčanih dana tokom cele godine, izuzetnim zelenim predelima, prosečnom nadmorskom visinom od oko 1000 metara, čistom vazduhu...prava destinacija za zimski i letnji odmor i rekreaciju. U neposrednoj blizini, prema Bajinoj Bašti, nalaze se i ostaci srednjovekovne kulturne prošlosti - manastir Rača i lokalitet Mramorje. Najveći deo svog profesionalnog rada je upravo na ovoj planini proveo Josif Pančić, prvi predsednik Srpske kraljevske akademije. Još polovinom XIX veka započeo je na Tari opisivanje i istraživanje biljnog sveta. Krajem sedamdesetih godina istog veka, pronašao je endemsku vrstu četinara – Pančićevu omoriku, koja je danas prepoznatljivi prirodni simbol čitavog područja. Zbog svojih vanrednih prirodnih lepota i vrednosti, područje Tare je 1981. godine zaštićeno Zakonom i proglašeno Nacionalnim parkom.

Mokra Gora je zvanično ime malog planinskog sela smeštenog u zapadnoj Srbiji, u predivnom ambijentu između Tare i Zlatibora, skoro na samoj granici sa Bosnom i Hercegovinom. Zahvaljujući velikom broju okolnih atrakcija, Mokra Gora je postala sinonim za poznatu i vrlo posećenu turističku destinaciju Srbije, prvenstveno zbog čuvene Šarganske osmice i Drvengrada ili Mećavnika. Na obližnjem brdu Mećavnik, veliko ime svetske kinematografije Emir Kusturica, izgradio je jedinstveno drveno tradicionalno etno-selo, zapravo hotelski kompleks ili pravi mali grad zastao u vremenu i mašti. Drvengrad i filmski festival „Kustendorf“ koji se u njemu svake godine održava, razlog je što i svetski poznate zvezde posećuju ovaj nekada zaboravljeni biser.

Šarganska osmica je preuređena trasa pruge uskog koloseka koja je nekada saobraćala kao deo redovne komercijalne železničke linije između Beograda i Sarajeva. Danas je to isključivo turistička pruga koja u obliku 15,5 km dugog broja osam, sporo vijuga kroz kamene useke, tunele i klisure, savlađujući visinsku razliku od oko 300 metara između početne i krajnje tačke. Prizori koji se pružaju tokom vožnje u starim drvenim vagonima zaustavljaju dah i nimalo ne zaostaju za poznatim evropskim i svetskim lepotama.

Perućac je malo naselje u zapadnoj Srbiji, nadomak Bajine Bašte, za koje bi najverovatnije znalo samo malobrojno lokalno stanovništvo da početkom 60-ih godina XX veka nije započeta izgradnja velike hidroelektrane. Konstrukcijom preko 90 metara visoke betonske brane, zaustavljen je tok reke Drine i stvoreno je veliko veštačko akumulaciono jezero po kojem je čitav kraj danas poznat. Perućačko jezero je dugačko 54 km, široko od 150 metara do 1 km a na pojedinim mestima dostiže i do 60 metara dubine. Osim svoje praktične namene u pokretanju turbina hidroelektrane, jezero predstavlja važnu turističku atrakciju. Pogodno je za ribolov, kupanje, plovidbu i uz okolne destinacije kao što su Nacionalni park Tara, Mokra Gora, manastir Rača, Mramorje...važan je deo turističke ponude cele regije. Jezero je bogato ribljim vrstama, posebno mladicom, zbog koje se svake godine organizuje svetsko prvenstvo u lovu na ovu „drinsku lepoticu“ iz roda pastrmki. Drinska regata je takođe veoma popularna manifestacija koja svake godine privlači sve više poklonika.